Nasz Patron

Petöfi Sándor (1823-1849), węgierski pisarz. Wybitny poeta romantyczny, przywódca rewolucyjno-demokratycznego ruchu młodzieży w Budapeszcie. Uczestnik rewolucji 1848, był adiutantem generała J. Bema. Zginął w bitwie pod Segesvárem.

Pierwszy nowożytny poeta węgierski o randze europejskiej, uważany przez wielu historyków literatury za twórcę narodowej poezji Węgier. Wiersze liryczne i rewolucyjne nawołujące do walki o niepodległość i demokrację, m.in. głośne utwory: W imieniu ludu (1847), Pieśń narodowa (1848).

Poematy: Wojak Janosz (1844, wydanie polskie 1869), Apostoł (1846, przekład polski w Panteonie literatury wszechświatowej 1921), powieść Stryczek kata (1846, wydanie polskie 1884). Nadto w polskich przekładach: Poezje wybrane (1930), Wybór poezji (1951), Poezje (1971). Dla historyków duże znaczenie ma korespondencja Petöfiego z J. Bemem i J. Aránym.

Doniosłym wydarzeniem w życiu szkoły było nadanie jej imienia. Miało to miejsce 22 maja 1979r. Zespół Szkół Zawodowych CZSR „SCH” w Ostródzie otrzymał imię wielkiego poety węgierskiego, bohatera walk z czasów Wiosny Ludów, Sandora Petöfiego. Do szkoły przystrojonej flagami Polski i Węgier przybyło wielu znamienitych gości: minister oświaty Republiki Węgierskiej Karoly Polinsky, Kierownik wydziału oświaty KC WSPR Istvan Toth, ambasador Węgier w Polsce Jozsef Goromvölgyi, sekretarz ambasady Istvan Potoky oraz dyrektorzy departamentów węgierskiego ministerstwa oświaty: Jozsef Varga, Jozsef Szendrei i Marton Paronc. Ze strony władz polskich przybyli: dyrektor departamentu MOiW, sekretarz KW PZPR, wicewojewoda i kurator OiW, inspektor OiW i przedstawiciele GS.

Kulminacyjnym momentem uroczystości było odczytanie aktu nadania imienia szkole i złożenie ślubowania na sztandar przez reprezentantów poszczególnych kierunków kształcenia. Następnie odsłonięto tablicę pamiątkową o treści: „Dnia 22 maja 1979 roku, w roku 35-lecia Polski Ludowej, Zespołowi Szkół Zawodowych CZSR w Ostródzie nadano imię wielkiego syna narodu węgierskiego, Sandora Petöfi”. Minister Polinsky wręczył dyrektorowi Wawiórko odlaną z brązu statuetkę patrona. Umieszczona w Izbie Pamięci, dała początek stałej ekspozycji poświęconej patronowi i przyjaciołom Węgrom.