NASZA SZKOŁA
Historia Zespołu Szkół Zawodowych im. Sandora Petöfi w Ostródzie

Na początku lat sześćdziesiątych Ostróda była drugim co do wielkości miastem w woj. Olsztyńskim i miała ambicje odgrywać wiodącą, po Olsztynie, rolę w życiu gospodarczym i kulturalnym. W tym czasie na terenie miasta, po likwidacji przyzakładowej szkoły Olsztyńskiego Przedsiębiorstwa Budownictwa Miejskiego i Państwowego Liceum Pedagogicznego, działały tylko dwie szkoły ponadpodstawowe: Zasadnicza Szkoła Zawodowa (obecnie ZSZ im. St. Staszica) i Liceum Ogólnokształcące (obecnie im. Jana Bażyńskiego). Władze terenowe zdawały sobie sprawę z tego, że nowa szkoła, najlepiej o profilu ekonomiczno – rolniczym, podniosłaby atrakcyjność miasta, a przede wszystkim wyszłaby naprzeciw realnym potrzebom i oczekiwaniom społeczności miasta i powiatu ostródzkiego, a także sąsiednich powiatów.

Energiczne działania na rzecz naszej szkoły już w 1961 roku podjął Adam Rutkowski piastujący stanowisko przewodniczącego Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. Po różnych perturbacjach uzyskał w końcu poparcie zarządów : Gminnej Spółdzielni „SCH”, Powiatowego Związku Gminnych Spółdzielni ,,SCH” w Ostródzie i Wojewódzkiego Związku Gminnych Spółdzielni „SCH” w Olsztynie. Szczególnie istotne okazało się poparcie prezesa WZGS, Stefana Kamińskiego i dyrektora Zarządu Kadr i Szkolenia CRS, Franciszka Piotrkowskiego.

W roku 1963 CRS „SCH” podjęła decyzję o utworzeniu i budowie w Ostródzie Technikum Ekonomicznego. Zobowiązała się do sfinansowania budowy, finansowania szkoły i zatrudniania absolwentów w jednostkach GS „SCH”.

Latem na placu przy ulicy Stachowicza rozpoczęto budowę. Do czasu jej ukończenia, nasza szkoła znalazła siedzibę w budynku Liceum Ogólnokształcącego.

5 września 1963 roku dyrektor LO, Karol Szarek otworzył pierwsze posiedzenie Rady Pedagogicznej Technikum Ekonomicznego CRS „SCH” w Ostródzie. Dokonano naboru do dwóch równoległych klas, w których nauka odbywała się w trybie popołudniowym. Szkoła i jej tymczasowy dyrektor borykali się z poważnymi trudnościami : lokalowymi, kadrowymi, materiałowymi.

WW sierpniu 1965 roku CRS mianowała nowego dyrektora szkoły. Został nim Eugeniusz Wawiórko, dotychczasowy administrator szkoły ekonomicznej w Kętrzynie. Zaangażowano nowych nauczycieli. Uczniowie i nauczyciele z niecierpliwością czekali na zakończenie budowy i przenosiny do nowej szkoły. Wreszcie nadszedł ten dzień – 6 stycznia 1966 roku. Oddano tylko budynek szkolny, resztę kompleksu : sale gimnastyczną, 3 bloki internatu, stołówkę i 4 lokalowy budynek przeznaczony na mieszkania dla nauczycieli realizowano w ciągu następnego roku.

W roku szkolnym 1966/1967, ze względu na powstanie nowych kierunków nauczania (3 letnie technikum WOT, policealne studium i WZ) zmieniono nazwę szkoły z Technikum Ekonomicznego na Zespół Szkół Ekonomicznych CRS „SCH”. W tym roku szkoła liczyła ( w systemie stacjonarnym) 390 uczniów w 10 oddziałach i osiągnęła warunki sprawnego, dobrego funkcjonowania.

Energiczne działania dyrekcji, zaangażowanie nauczycieli i uczniów , a przede wszystkim hojność CRS, pozwoliły skompletować odpowiednie sprzęty i pomoce dydaktyczne. Wyposażono pracownie : fizyki, chemii, towaroznawstwa, oth i pisania na maszynie. W szkole znalazły się takie urządzenia jak : elektroskop, projektopskop, telewizory i projektor szpulowy. Zakupiono także mapy i atlasy (geograficzne i historyczne), okazy mineralne i różne plansze. Sprzęty i pomoce systematycznie uzupełniano.

Nieodzowną częścią składową szkoły stała się biblioteka, której zbiory ciągłe rosły tak, że kolejne przeznaczone dla niej pomieszczenia okazywały się za małe. Ostatecznie bibliotekę wraz z czytelnią umieszczono w salach nr 17 i 18 na pierwszym piętrze budynku szkolnego. Dzięki gromadzonym zbiorom, z czasem biblioteka z czytelnią stała się prawdziwą pracownią interdyscyplinarną.

W roku 1967 oddano do użytku salę gimnastyczną (pełnowymiarową) wraz z szatniami i magazynkiem sportowym. Częścią składową sali jest odpowiednio umiejscowiona scena, która wraz ze sprzętem nagłaśniającym i grającym wykorzystywana jest podczas różnych uroczystości szkolnych i państwowych. W tym samym roku Centrala Spółdzielcza powierzyła ostródzkiemu zespołowi organizację Mistrzostw Lekkoatletycznych Szkół CRS. Zawody odbywały się na stadionie Klubu Sportowego „Sokół” i stały się wydarzeniem nie tylko dla szkoły. Mieszkańcy Ostródy z zainteresowaniem i sympatią obserwowali przemarsz sportowców przez ulice miasta ( ze szkoły na stadion). Kolumna była imponująca. Reprezentanci różnych dyscyplin z ZS szkół CRS i kibice : uczniowie i sympatycy z Ostródy. W tych pierwszych mistrzostwach nie odnieśliśmy wielkiego sukcesu, ale daliśmy się zauważyć, w biegach i skokach. Najlepsze II miejsce osiągnęła Alina Mroczek w biegu na 400 metrów.
W II Centralnych Mistrzostwach Szkół CRS w następnym roku sukcesy były większe. Zwycięstwo w biegach: na 500 metrów – Anna Orczykowska, na 1500; 2000m – Władysław Perwenis, w przełajach na 1000m – Alina Mroczek, II miejsce: w pchnięciu kulą – Teresa Gajdus, w skoku wzwyż – Krystyna Nowicka. Kolejne zawody Ogólnopolskie czy wojewódzkie przynosiły kolejne sukcesy i rozsławiały szkołę. W konkurencjach biegowych zwyciężali: Ewa Klejnowska, Elżbieta Tykarska, Halina Domańska, Anna Orczykowska, Edward Załoga, Adam Jankowiak, Katarzyna Maczukin, Marzena Josefowicz, Teresa Zduniak, Krystyna Prósinowska, Paweł Kabus, Ewelina Hoba, Violetta Rosa, Grażyna Prokopek, Agnieszka Racka, Ewa Jęda, Dorota Hofman, w skokach: Mariola Cichosz, Robert Leszczyński, w rzucie dyskiem i pchnięciu kulą: Elżbieta Beczek.

Wszyscy sportowcy Zespołu Szkół CRS zrzeszeni byli w LZS (Ludowe Zespoły Sportowe). Organizacja ta zatrudniała trenerów i wspomagała szkołę w organizacji zawodów.

Młodzież odnosiła również zwycięstwa drużynowe np. w biegach drużynowych, lekkiej atletyce, piłce ręcznej, siatkówce i koszykówce. Świadectwa tych zwycięstw: puchary i dyplomy można oglądać w szkole.

Szczególnie ważne było dla młodzieży zwycięstwo w Zawodach Przełajowych o Puchar Grunwaldu.

CRS „SCH” w Warszawie, ściśle związana z gospodarką rolną, wyznaczyła ostródzkiej szkole zadanie kształcenia głównie młodzieży wiejskiej. Z woj. olsztyńskiego i sąsiednich. Zadanie to szkoła mogła realizować dzięki internatowi, który w czteroosobowych sypialniach mógł pomieścić 400 uczniów. Internat kierowany początkowo przez mgr Z. Ruszczyka, a następnie przez mgr E. Matusiak ( z d. Tillmann) , zapewniał dobre warunki do nauki i higieniczno – zdrowotne. Do dyspozycji uczniów były świetlice grupowe, świetlica ogólna, 12 łazienek, pracownia gospodarstwa domowego, kroju i szycia, „prasowalnie” i stołówka (mogąca wydać 600 obiadów). Czystą pościel zapewniała internacka pralnia. Troską wychowawców było, by internat stał się dla uczniów drugim domem. W zadaniu tym wychowawcom pomagała Młodzieżowa Rada Internatu, która organizowała różnorodne imprezy. Do najważniejszych należały: inicjacja klas I i uroczysta kolacja wigilijna. O wszystkim co działo się w internacie informował wychowanków „Radiosupeł”.

W internacie działa klub „Kwadrans” pozwalający miło spędzić czas. Młodzież internacka brała udział w Wojewódzkim Przeglądzie Twórczości Młodzieżowej.

W roku 1974 Internat ZSZ CZSR w Ostródzie zajął pierwsze miejsce w konkursie na najlepszy internat w Polsce. Nagrodą był telewizor kolorowy.

W roku szkolnym 1968/69 kierunki kształcenia obejmowały:
5 letnie technikum ekonomiczne (dzienne i zaoczne)
4 letnie liceum ekonomiczne
3 letnie technikum ekonomiczne na podbudowie szkoły przysposobienia rolniczego
3 letnią zasadniczą szkołę handlową
2 letnie policealne studium spółdzielcze (dzienne i zaoczne)
Dnia 2 września 1969 roku rozpoczęcie roku szkolnego miało szczególnie uroczysty charakter, łączyło się z oficjalnym otwarciem Zespołu Szkół Ekonomicznych CRS „SCH” w Ostródzie. Obecni byli przedstawiciele CRS, PZGS, GS, dyrektorzy szkół CRS i prasa.

Punktem kulminacyjnym ceremonii było wręczenie sztandaru, który od władz zwierzchnich przejął dyrektor E. Wawiórko i przekazał młodzieży. Poczet sztandarowy w imieniu uczniów złożył ślubowanie w brzmieniu: „Ślubujemy codzienną, wytężoną nauką i pracą umacniać Twój rozkwit, w postępowaniu kierować się zasadami przyjaźni, uczciwości, szacunku dla godności człowieka. Tobie Ojczyzno poświęcić wszystkie swoje siły, z Twoim imieniem łączyć najszlachetniejsze marzenia i zapał młodości.” Ostródzka szkoła stała się równoprawną wśród 25 placówek prowadzonych przez CRS i wzmocniła swój prestiż.

Zarząd Kadr i Szkolenia CRS przywiązał dużą wagę do kształtowania samorządności, rozbudzania aktywności i rozwijania zainteresowań uczniów. Absolwenci szkół CRS mieli być nie tylko dobrymi pracownikami, ale także organizatorami życia społecznego i animatorami kultury w środowisku wiejskim czy małomiasteczkowym, do którego wrócą. Zaowocowało to różnorodnością form zajęć pozalekcyjnych i organizacji młodzieżowych tj.: Spółdzielnia Uczniowska, Koło PCK, Szczep ZHP, Koło ZMW, OHP. Najważniejsze organizacje samorządowe to: Samorząd Uczniowski i Młodzieżowa Rada Internatu. Były organizatorami wielu imprez i konkursów w szkole i internacie, nadawały koloryt życiu szkolnemu, współpracowały z Radą Pedagogiczną i Radą Rodziców. Na szczególną uwagę zasługuje zorganizowany we wrześniu 1983r. wieloletni i wielofazowy konkurs pod hasłem „Jacy jesteśmy, jakimi chcemy być”. W ramach konkursu oceniano wyniki w nauce, czytelnictwo, zachowanie, aktywność w życiu szkolnym, a także specjalną prezentację artystyczną demonstrowaną w czasie apelu. Konkursowi towarzyszyło wiele emocji i atmosfera twórcza pozwalająca uczniom odkryć ukryte talenty i umiejętności. Samorządem opiekowały się: mgr Danuta Szymborska, mgr Anna Karmazyn, mgr Stanisława Michlewicz. Aktualną opiekunką jest: mgr Magdalena Michlewicz.

Samorządności uczyła założona w roku 1966 Spółdzielnia Uczniowska „Grunwald”. Każdy uczeń był jej członkiem i nie tylko zaopatrywał się w niej w artykuły szkolne czy żywnościowe, ale zdobywał doświadczenie w prowadzeniu małej placówki gospodarczej. Spółdzielnia Uczniowska działa na takich samych zasadach jak spółdzielnie gminne. Kierował nią: Zarząd, Rada Nadzorcza i Komisja Rewizyjna. Najwyższą władzą było Walne Zebranie Delegatów

Z ramienia Rady Pedagogicznej SU opiekowali się w kolejnych latach mgr Stefan Daczkowski, mgr Wacława Jarosz, mgr Barbara Sokołowska, mgr Jolanta Bura, mgr Romualda Jarecka, mgr Stefania Bohdanowicz. Dzisiaj spółdzielni już nie ma, zastąpił ją sklepik szkolny.

Bardzo liczną, ponad 400 osobową organizacją było Szkolne Koło PCK działające od 1969r. Koło propagowało wiedzę sanitarną, zdrowy styl życia i honorowe krwiodawstwo. Opiekowało się wieloma ludźmi potrzebującymi pomocy i współpracowało z Domem Małego Dziecka w Szymonowie. Uczestniczyło w kwestach ulicznych i zbiórkach darów (dla osób w trudnej sytuacji materialnej). Brało udział w konkursach i zawodach zdobywając nagrody. W 1974r. II i III miejsce w Powiatowych Zawodach Drużyn Sanitarnych. W latach 1977 i 78 I miejsce w Rejonowych Zawodach Drużyn Sanitarnych. W roku 2004 I miejsce w Powiatowym Konkursie Wiedzy o AIDS. Szkolnym Kołem PCK przez ponad 30 lat opiekowała się p. mgr Bożena Jarecka, następnie p. mgr Longina Romaszenko. Aktualni opiekunowie to: mgr Kamila Kijewska i mgr Piotr Karbowski.

OHP działał do roku 1986, organizował wakacyjne i śródlekcyjne hufce pracy. Młodzież pracowała w okolicznych PGR-ach zbierając ziemniaki lub pieląc szkółki. Zarobione pieniądze młodzież przeznaczała na wycieczki szkolne lub bale studniówkowe.

Głęboko zakorzenioną tradycją szkoły były zajęcia pozalekcyjne. Kółko recytatorskie, teatralne, chór, zespoły instrumentalne i wokalne, zespół taneczny, kółko fotograficzne i kółka przedmiotowe wypełniały wszystkim chętnym uczniom czas po lekcjach. Dzięki ich pracy każda uroczystość szkolna otrzymywała właściwą oprawę, a każde ogólnoszkolne zebranie rodziców (po pierwszym półroczu) dawało możliwość pokazania dorobku artystycznego uczniów. Kółko recytatorskie przygotowało programy na akademie okolicznościowe, uroczystości pożegnania klas czwartych, rozpoczęcia i zakończenia roku szkolnego (już od 1966). Jego dorobek wzbogacały kolejne pokolenia uczniów (najpierw rodzice, a później dzieci). Również niektórzy dzisiejsi profesorowie: mgr Anna Dymek (Zalewska), mgr Maria Sarnecka (Pruchniewska) uczestniczyli w pracach kółka. Z bardziej znanych imprez przygotowanych przez kółko recytatorskie warto przywołać te, które powstały pod kierunkiem mgr Wandy Winik np.: montaż słowno – muzyczny z okazji nadania szkole imienia, montaż poetycko – muzyczny dedykowany Profesorom (składał się z Ich ulubionych wierszy przedstawiony został z dyskretną, nastrojową muzyką i przy blasku świec), Betlejem Polskie według Lucjana Rydla, Jasełka (we współpracy z mgr A. Dymek), „Opowieść Wigilijna” według K. Dickensa czy „Wigilia u Borynów”.

Prawdziwą sławę recytatorom i całej szkole przyniósł montaż słowno – muzyczny zatytułowany „Po tej stronie granicy”, poświęcony problemom narkomanii. Program ten na Wojewódzkim Przeglądzie Teatrów Szkolnych „Bakcyl” ’91’ w Bartoszycach zajął pierwsze miejsce.

Występ porażał ekspresją wygłaszanych tekstów, z którymi harmonizowała oryginalna scenografia i znakomicie dobrana przez mgr Kazimierza Tybruskiego, opiekuna internackiego radiowęzła, muzyka.
Program obejrzała młodzież szkół Ostródy, Iławy i Olsztyna.

Na tym samym „Bakcylu” ’91’ wyróżnienie w kategorii Teatr Jednego aktora otrzymała uczennica Małgorzata Kośka, która przygotowała monogram pt. „O mnie, o tobie, o nas”.

W latach 70 sławę przyniósł szkole Zespół Taneczny „Ostródzianie”. Początki zespołu w 1967 roku były bardzo skromne. Zaledwie kilkoro uczniów prowadzonych przez kolegów z klasy . Organizatorami byli Wiesława Kopytko i Tadeusz Pajrowski . Zachęceni przez wychowawcę mgr Kazimerza Koszackiego, przygotowali program , który uświetnił akademię szkolną. Chętnych do pracy w zespole zaczęło przybywać. Dyrekcja nawiązała kontakt z Miejskim Domem Kultury. Rozpoczęła się wieloletnia współpraca. Instruktorzy tańca i akompaniatorzy z MDK, a tancerze z naszej szkoły. Próby odbywały się w szkole. Odpowiednie stroje finansowały MDK i szkoła. Zespół specjalizował się w polskich tańcach ludowych ale na uroczystość nadania szkole imienia przygotował wiązankę tańców węgierskich.

Szczególnie pięknie prezentowali się tancerze, tańcząc poloneza w historycznych strojach z okresu Księstwa Warszawskiego. Zespół występował w podwójnej roli: jako zespół szkolny i jako zespół MDK (w czasie festiwali organizowanych dla tych placówek). W latach 80-tych współpraca z MDK zakończyła się. Jednym z powodów było sfeminizowanie szkoły i brak odpowiednich tancerzy – chłopców, a drugim brak instruktora tańca.

W połowie lat 80 z inicjatywy mgr A. Monist powstało Szkolne Koło Teatralne, które rozpoczęło prace od przygotowania „Królewny Śnieżki” na zabawę noworoczną dla dzieci pracowników szkoły i GS. Z „Królewną Śnieżką”, „Kopciuszkiem” i „Jasełkami” Kółko odwiedziło ostródzkie przedszkole i Ośrodek Szkolno – Wychowawczy. Zachęceni powodzeniem „aktorzy” zaczęli myśleć o wystawieniu lektur. Przygotowano fragmenty „Świętoszka”. Entuzjastyczne przyjęcie spektaklu przez młodzież zmobilizowało członków kółka do dalszej pracy. Wystawiono kolejno: „Śluby Panieńskie”, „W małym dworku”, „Pluskwę” i „Tron”. W roku 1988 zespół przygotował „Matkę” Marii Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej i zapragnął wziąć udział w jakimś konkursie by potwierdzić swoją wartość. Zdecydowano się na udział w Wojewódzkim Przeglądzie Teatrów Szkolnych „Bakcyl” w Bartoszycach. Zespół został pozytywnie oceniony za zaangażowanie, opanowanie tekstu i grę aktorską i otrzymał wyróżnienie. (W roku 1989 SKT przestało istnieć).

Szkoła ciągle się rozwijała, tworzyła nowe specjalności i nowe formy pracy pozalekcyjnej. Do najaktywniejszych należało Szkolne Koło Ekonomiczne, które uczestniczyło w Olimpiadach Wiedzy Ekonomicznej. Największym sukcesem Koła było uzyskanie przez ucznia Piotra Stegmana na olimpiadzie indeksu uczelni wyższej. Opiekunem koła była mgr Longina Romaszko.

Sukcesy i punktowane miejsca uzyskiwali uczniowie w Konkursie Wiedzy o Małym Roczniku Statystycznym przygotowani przez mgr Romualdę Jarecką.

W roku 1972 powstało Liceum Zawodowe o specjalności sprzedawca – magazynier. W następnym, w związku z budową zakładu w Morlinach, Technikum Przetwórstwa Mięsnego (w systemie stacjonarnym i zaocznym), a rok później policealne studium o tej samej specjalności. Wymagało to przygotowania odpowiednich pracowni.

W roku 1977 nastąpiła zmiana nazwy szkoły z Zespół Szkół Ekonomicznych CZSR „SCH” na Zespół Szkół Zawodowych CZSR „SCH”. Była to konieczność spowodowana zmianami „centrali” i różnorodnością kierunków kształcenia. W tym czasie zlikwidowano policealne studium spółdzielcze i utworzono: technikum rachunkowości rolnej i technikum przemysłu spożywczego.

Dnia 7 grudnia 1977r. odbył się z udziałem wielu gości, uroczysty apel z okazji otwarcia Izby Pamięci i Tradycji Szkoły. Apel zakończyło przecięcie wstęgi i zwiedzanie izby. Znalazły w niej miejsce: sztandar szkoły, puchary zdobyte w różnych zawodach sportowych, wiele tomów kroniki szkoły, kroniki szkolnych kół: PCK, ZMW, drużyn i szczepu ZHP oraz liczne pamiątki i dokumenty zebrane przez uczniów i nauczycieli. Do najcenniejszych należą: kancjonał polski z 1738r., podręcznik historii z 1887r., śpiewnik z 1890r., oryginalne dokumenty i zdjęcia z okresu II Rzeczypospolitej, wojny i okupacji oraz Polski – powojennej. Uzupełnienie zbiorów izby stanowiły, oprawione przez kółko historyczne, zdjęcia miejsc pamięci, zabytków architektury oraz portrety sławnych Polaków umieszczone na ścianach korytarza II piętra pod hasłem: „By czas nie zaćmił i niepamięć”.

Zorganizowany przez KOiW w Olsztynie konkursie z okazji 50lecia szkolnictwa na Warmii Mazurach i Powiślu, Izba Pamięci ZSZ CZSR zajęła II miejsce.

Izba była prawdziwym minimuzeum, albowiem w gablotach znajdowały się wyłącznie oryginalne dokumenty z różnych okresów historii Polski i Ostródy. O zbiory troszczyło się i organizowało okolicznościowe wystawy (np. 660lecia Ostródy) kółko historyczne z opiekunką mgr Iwoną Frąckowską. Przez 20 lat kółko prowadziło kalendarium zmieniające się co miesiąc.

W latach 90 Izbę Pamięci i Tradycji Szkoły nazwano: Izbą Historyczną. W roku 2004 izba przestała istnieć.

Doniosłym wydarzeniem w życiu szkoły było nadanie jej imienia. Miało to miejsce 22 maja 1979r. Zespół Szkół Zawodowych CZSR „SCH” w Ostródzie otrzymał imię wielkiego poety węgierskiego, bohatera walk z czasów Wiosny Ludów, Sandora Petöfiego. Do szkoły przystrojonej flagami Polski i Węgier przybyło wielu znamienitych gości: minister oświaty Republiki Węgierskiej Karoly Polinsky, Kierownik wydziału oświaty KC WSPR Istvan Toth, ambasador Węgier w Polsce Jozsef Goromvölgyi, sekretarz ambasady Istvan Potoky oraz dyrektorzy departamentów węgierskiego ministerstwa oświaty: Jozsef Varga, Jozsef Szendrei i Marton Paronc. Ze strony władz polskich przybyli: dyrektor departamentu MOiW, sekretarz KW PZPR, wicewojewoda i kurator OiW, inspektor OiW i przedstawiciele GS.

Kulminacyjnym momentem uroczystości było odczytanie aktu nadania imienia szkole i złożenie ślubowania na sztandar przez reprezentantów poszczególnych kierunków kształcenia. Następnie odsłonięto tablicę pamiątkową o treści: „Dnia 22 maja 1979 roku, w roku 35-lecia Polski Ludowej, Zespołowi Szkół Zawodowych CZSR w Ostródzie nadano imię wielkiego syna narodu węgierskiego, Sandora Petöfi”. Minister Polinsky wręczył dyrektorowi Wawiórko odlaną z brązu statuetkę patrona. Umieszczona w Izbie Pamięci, dała początek stałej ekspozycji poświęconej patronowi i przyjaciołom Węgrom.

W tym doniosłym momencie zostały także nawiązane ściśle międzyszkolne stosunki polsko-węgierskie. Kontakt ze szkołą o podobnym profilu z Bekes-Saba zaowocował wakacyjną wymianą uczniów i nauczycieli. Reprezentanci ostródzkiego Zespołu Szkół goszczeni byli nad Balatonem, a delegacje węgierskie przyjmowano w internacie. Ta niezwykle korzystna (ze względów wypoczynkowych i turystyczno – poznawczych) współpraca, przerwana przez stan wojenny nie odzyskała swojej dynamiki i ustała ostatecznie w 1989r.

Do ważniejszych zmian, jakie zaszły w życiu szkoły w latach 1980 i 81 należało utworzenie w systemie zaocznym dwuletniego średniego studium zawodowego i przejście z klasowego systemu lekcyjnego na system pracowni.

14 czerwca 1980r. szkoła przeżyła podniosłą uroczystość nadania imienia gen. Józefa Bema i wręczenia sztandaru szczepowi ZHP. Wybór tego bohater na patrona Szczepu ZHP wiązał się ściśle z patronem szkoły Sandorem Petöfi. Losy obu postaci splotły się dzięki umiłowaniu wolności w tragicznych dla obu narodów czasach i stały się, dla uczniów ilustracją znanych słów: „Polak, Węgier dwa bratanki…”

Pierwsze drużyny harcerskie powstały już w roku 1965. Zajmowały się turystyką, krótkofalarstwem (przy współpracy z LOK). Organizowały rajdy, obozy wędrowne i stacjonarne. Aktywnie uczestniczyły w Alertach KGZHP i zadaniach Komendy Hufca i Komendy Chorągwi. Uczestniczyły w operacjach: „1001 Frombork” i „Bieszczady – 40”. Za operacją Frombork – szczep otrzymał honorowe obywatelstwo miasta. W ramach szczepu działał Młodzieżowy Krąg Instruktorski, którego członkowie prowadzili drużyny młodszoharcerskie i zuchowe w szkołach podstawowych. Harcerze czynnie uczestniczyli w budowie Domu Harcerza i urządzeniu izby tradycji. Na uroczyste otwarcie Domu Harcerza przygotowali program artystyczny. Był to montaż słowno – muzyczny z elementami ruchu opracowany przez phm Z. Rutkowską. W latach 80 prowadzili w Domu Harcerza cykliczny comiesięczny program pt. „Pamięć historii żyje w nas”.

Szczep ZHP włączał się we wszystkie imprezy i uroczystości organizowane w szkole. Ściśle współpracował z PCK. Szczepem w kolejnych latach opiekowały się hrm: Zofia Rutkowska, Elżbieta Tillmann, Halina Stankiewicz i Maria Bujek. Funkcję zastępców szczepowych pełnili bardzo aktywni uczniowie: Janusz Czapliński, Brygida Kierska i Leszek Płotka. Po roku 1982 działalność ZHP słabła i ostatecznie ustała w roku 1986.

W roku szkolnym 1984/85 w ramach liceum ekonomicznego powstał kierunek: finanse i rachunkowość kształcący przyszłych specjalistów bankowo – ubezpieczeniowych.

W roku 1985 Eugeniusz Wawiórko podjął decyzję o przejściu na emeryturę. 19 czerwca 1985r. dyrektor Zarządu Kadr i Szkolenia p. Danuta Kryska przedstawiła gronu pedagogicznemu sylwetkę kandydata na nowego dyrektora, pełniącego wówczas funkcję dyr. Poradni Opiekuńczo – Wychowawczej w Ostródzie. Rada Pedagogiczna zaakceptowała Jana Kowalewskiego na stanowisko dyrektora szkoły.

Dyrektor Jan Kowalewski kontynuował kierunki dotychczasowej działalności szkoły. Z powodu zmian na lokalnym rynku pracy, likwidacji uległy technika: przetwórstwa mięsnego i rachunkowości rolnej. Powstałą „lukę” wypełniono w kolejnych latach nowymi specjalnościami 3 letniej zasadniczej szkoły zawodowej (sprzedawca, piekarz).

W roku szkolnym 1989/90 w związku z transformacją ustrojową kraju i zmianami w prawie spółdzielczym podjęto decyzję o likwidacji Centralnego Związku Spółdzielni „SCH”. Zespół Szkół Zawodowych CZS „SCH” im. Sandora Petöfi w Ostródzie, na mocy decyzji wojewody olsztyńskiego z dnia 9 stycznia 1990 r., stał się Zespołem Szkół Zawodowych im. Sandora Petöfi, placówką państwową podległą Wojewodzie i Kuratorium Oświaty i Wychowania w Olsztynie.

Zmiany te nie przeszkodziły w istotny sposób w funkcjonowaniu placówki. Ograniczyły jednak ilość zajęć poza lekcyjnych. W roku 1990 zlikwidowano WZ, ale w latach 91 – 95 poszerzono możliwości kształcenia w szkole zasadniczej wprowadzając specjalności: krawiec – szwacz, kucharz i ciastkarz. W 1993 r. uruchomiono nowy typ szkoły czteroletniej – Liceum Handlowe.

Kuratorium, które przyjęło obiekt w formie użyczenia, nie zapewniało środków na inwestycję i remonty. By nie dopuścić do dekapitalizacji budynków i zubożenia zasobów, szkoła podjęła działalność gospodarczą. Organizowano szkolenia, wynajem pomieszczeń, letni wypoczynek, nawet przyjęcia okolicznościowe. Przeciętny zysk osiągany z tego tytułu to: 100 tys. zł. rocznie.

W 1992 roku Kuratorium OiW ogłosiło konkurs na stanowisko dyrektora szkoły. Jedynym kandydatem był mgr Jan Kowalewski, który objął ową posadę na 5 letnią kadencję. Po jej upływie kurator, po zasięgnięciu opinii Rady Pedagogicznej, przedłużył Janowi Kowalewskiemu prawo zajmowania stanowiska na następne 5 lat.

W 1997 roku poszerzono możliwość kształcenia, organizując Liceum Ogólnokształcące i zmieniając 4 letnie liceum na pięcioletnie Technikum Handlowe. W rankingu szkół zawodowych woj. olsztyńskiego Zespół Szkół Zawodowych im. Sandora Petöfi zajął 7 miejsce na 56 ocenianych szkół.

W 1998 r. szkoła, na podstawie wcześniejszej umowy o współpracy między miastem Ostróda a Osterode am Harz, nawiązała kontakty z niemiecką szkołą kupiecką – Berufsbilden de Schulen 1. W 1999 r. ustalono zasady współpracy oraz ustalono realizację europejskiego projektu edukacyjnego SOKRATES -COMENIUS. Projekt dotyczył porównania systemów kształcenia w zawodach handlowych z zastosowaniem nowych technologii informacji i komunikacji. Młodzież naszej szkoły w ramach tego projektu szkolnego uczestniczyła w międzynarodowym obozie młodzieżowym „Osterode am Harz”. Uczestnicy zwiedzili również wystawę EXPO 2000 w Hanowerze. W ramach realizacji projektu SOCRATES – COMENIUS organizujemy praktyki zawodowe w zakładach obydwu krajów. W ramach tego projektu nasza szkoła gościła również nauczycieli szkoły z Girony w Hiszpanii. Koordynatorem projektu Comenius -Socrates była mgr Elżbieta Matusiak (z d. Tillmann), która również nawiązała pierwszą współpracę ze szkołą niemiecką. W realizacji projektu brali udział również mgr Maria Sarnecka, mgr Tomasz Napierała, mgr Regina Borzuchowska.

Od marca 2003 roku istnieje w naszej szkole Szkolne Koło Turystyczno-Krajoznawcze, którego członkowie za główny cel stawiają sobie popularyzację turystyki rowerowej. W piątkowe popołudnia i dni wolne od zajęć szkolnych młodzież poznaje piękno Warmii i Mazur podczas krótszych lub dłuższych wycieczek rowerowych zdjęcia Obecnie do Koła należy 27 uczniów z klas I – III Założycielką i opiekunką koła jest p. mgr H. Świerzewska. W kilku wycieczkach uczestniczyły mgr R. Jarecka, mgr M. Kropidłowska.

W roku 1999, zgodnie z ustawą o samorządzie terytorialnym powstały starostwa powiatowe, które stały się odpowiedzialne za funkcjonowanie szkół średnich i przejęły grunty i budynki szkolne. Szkoła stała się szkołą publiczną, prowadzoną i finansowaną przez Starostwo Powiatowe w Ostródzie.

W lutym 2004 roku na emeryturę odszedł dyr. Jan Kowalewski. W drodze konkursu stanowisko dyrektora objął mgr inż. Henryk Rybacki.

Obecnie w skład Zespołu Szkół Zawodowych im Sandora Petöfi wchodzą:

Technikum:
technik ekonomista specjalność: finanse i rachunkowość, bankowość
technik hotelarstwa
technik handlowiec
kelner
technik informatyk

Liceum Profilowane:
zarządzanie informacją
ekonomiczno – administracyjny

Zasadnicza Szkoła Zawodowa:
sprzedawca
piekarz – cukiernik

Szkoła Policealna:
technik rachunkowości
technik archiwista
technik informatyk
technik organizacji reklamy

Szkoła posiada:
pracownie komputerowe
specjalistyczne pracownie przedmiotowe
salę gimnastyczną
siłownię
bibliotekę z czytelnią
gabinet stomatologiczny
gabinet medyczny
stołówkę
świetlicę szkolną
internat

Na terenie szkoły działają następujące koła zainteresowań:
plastyczne
ekonomiczne
informatyczne
sportowe
turystyczno – krajoznawcze
matematyczne
ornitologiczne

Zespół Szkół Zawodowych CRS, a później Zespół Zawodowych im. Sandora Petöfi w Ostródzie to szkoła dobrze znana w środowisku Ostródy, (miasta i powiatu). Absolwenci tej szacownej już (czterdzistoletniej ) uczelni pracują w wielu lokalnych zakładach i urzędach, piastują różne funkcje, nawet te z wyboru. Kilkoro absolwentów (7) wróciło do szkoły po ukończeniu studiów. Do dziś pracują cztery panie.

W pierwszych latach niewielu absolwentów podejmowało studia. Stopniowo ich liczba zwiększyła się , by dojść w latach 90 do około 40-50%. Najczęściej podejmowano studia ekonomiczne, ale także filologie (polską, niemiecką ), historię, bibliotekoznawstwo, prawo, matematykę, budownictwo, a nawet historię sztuki i teologię.

Wśród absolwentów szkoły jest wiele osób, którym powiodło się w życiu do nich należą np. Zbigniew Anuszkiewicz, koordynator prac sekcji UNESCO ds. niepełnosprawnych w Kanadzie, rodzeństwo: prof. zw. Leszek Dziawgo specjalista nauk ekonomicznych, dr Ewa Dziawgo nauk matematycznych na UMK w Toruniu, mgr inż. Jolanta Bura ( z d. Dziawgo), wicedyrektor w Zespole Szkół Zawodowych im. Sandora Petöfi. Na UWM w Olsztynie wykłada doc. Cezary Purwin. Szkoła szczyci się także Grażyną Prokopek, mistrzynią Polski w biegu na dystansie 400 m. Spotkanie z okazji 40.lecia pracy szkoły na pewno pozwoli dane o sukcesach absolwentów uzupełnić i uściślić.

Opracowała mgr Zofia Rutkowska – nauczyciel języka polskiego.